தமிழகத்தின் மிக பெரிய புத்தக கண்காட்சியான சென்னை புத்தக திருவிழா நந்தனம்
YMCA மைதானத்தில் கடந்த 10.01.2014 வெள்ளிக்கிழமை கோலாகலமாக தொடங்கியது.
37 வது ஆண்டான இந்த ஆண்டு கிட்டத்தட்ட 700 அரங்குகள் அமைக்கப்பட்டு
இருந்தன.
நான் 11.01.2014 சனிக்கிழமையன்று சென்றிருந்தேன். வழக்கமாக புத்தகம்
வாங்க செல்லும்முன் ஒரு பெரிய பட்டியல் தயாரிப்பது வழக்கம்.ஆனால் இந்த
ஆண்டு அவ்வாறு எதுவும் செய்யாமல் வெற்று மனதுடன் சென்றிருந்தேன். உள்ளே
நுழைந்து புத்தகங்களை தேட ஆரம்பித்தேன். கிட்டத்தட்ட 4 மணிநேரம் சுற்றியும்
அணைத்து பதிப்பக(தமிழ் ) அரங்குகளுக்கும் செல்ல முடியவில்லை.கூட்டமும்
குறைவாகவே தென்பட்டதால் அதிகபட்சமான அரங்குகளை சுற்றி பார்த்தேன்.
ஒவ்வொரு புத்தக விழாவிலும் எப்போதும் முதலிடம் பெரும் நூல் பொன்னியின்
செல்வன் மட்டுமே. கல்கியை தொடர்ந்து சாண்டில்யன் அதிக அரங்குகளில்
இடம்பெற்றிருந்தார். இதில் எனக்கு ஆச்சர்யம் என்னவெனில் இம்முறை
ஜெயகாந்தனின் புத்தகங்களை அதிகமாக காண முடியவில்லை. மாறாக பாலகுமாரன்
புத்தகங்களை ஏறக்குறைய எல்லா அரங்கிலும் பார்க்க முடிந்தது.
பூம்புகார் பதிப்பகம் கோவி.மணிசேகரன் நூல்களை நல்ல தரமான முறையில்
அச்சிட்டிருந்தார்கள். மேலும் எல்லா அரங்கிலும் பிடெல் காஸ்ட்ரோ
,சேகுவேர,லெனின் முதலானவர்களை பற்றிய புத்தகங்கள் அதிகம் தென்பட்டன.
வேளாண்மை சார்ந்த புத்தகங்களுக்கு தனி அரங்கே இருந்தது வரலாற்று
நாவல்களில் நா.பார்த்தசாரதி, கோவி.மணிசேகரன் ,சாண்டில்யன் போன்றோரின் நிறைய
அரிய புத்தகங்களை பார்க்க முடிந்தது.
விழாவில் விகடன் மற்றும் காலச்சுவடு இரண்டும் அதிக முக்கியத்துவம்
பெற்றிருந்தன. காலச்சுவடு பதிப்பகம் அசோகமித்திரன் ,சுந்தர ராமசாமி
போன்றோரின் நாவல்களை அதிகம் வைத்திருந்தது. மேலும் திரு.அசோகமித்திரன்
அவர்களை சந்திக்கும் வாய்ப்பையும் ஏற்படுத்தி கொடுத்தது . காலச்சுவடில்
அதிக நூல்கள் இடம்பெற்றிருந்தன. விகடன் பதிப்பகம் கிட்டத்தட்ட 4
அரங்குகளை வைத்திருந்தது .நிறைய புதிய மற்றும் அரிய படைப்புகள்
காணப்பட்டன.உதாரணமாக ராமகிருஷ்ணன் எழுதிய எனது இந்தியா மற்றும்
மறைக்கப்பட்ட இந்திய வரலாறு ஆகியவை.
கடைசியாக நூற்றாண்டு விழா கண்ட அல்லயன்ஸ் பதிப்பகம் சென்று விட்டு
திரும்பி விட்டேன் .அங்கு நான் பல மாதங்களாக தேடி கொண்டிருந்த துப்பறியும்
சாம்பு கிடைத்தது.
சில முக்கிய அரங்குகள்:
1.காலச்சுவடு
2.பாரதி புத்தகாலயம்
3. மணிமேகலை பிரசுரம்
4.நர்மதா பிரசுரம்
5. பூம்புகார் பதிப்பகம்
6.அல்லயன்ஸ்
7. தி நியூ செஞ்சுரி புக் ஹவுஸ்
8. விகடன் பதிப்பகம்
9. குமுதம் பதிப்பகம்
10. புலம் பதிப்பகம்
11. தமிழ் செம்மொழி தமிழாய்வு நிறுவனம்
12. தமிழ் இலக்கிய கழகம்
13. பெரியார் புத்தக நிலையம்
14. பெரியார் சுயமரியாதை பிரச்சார நிறுவனம்
15. வானதி பதிப்பகம்
16.கிழக்கு பதிப்பகம்
17. கண்ணதாசன் பதிப்பகம்
18.நக்கீரன்
19.பனுவல்
மற்றும் பல
தொழில்நுட்ப புத்தகங்களுக்கு
1.Chand and Chand Company
2. Techno
3. Prentice Hall of India
4. British library council
5. Cambridge university
மற்றும் பல
ஏற்கனவே வாங்கிய படிக்க வேண்டிய புத்தகங்களின் எண்ணிக்கை அதிகம். எனவே இம்முறை குறைவாகவே வாங்கினேன்
நான் வாங்கிய புத்தகங்களின் விபரம்
1.விலை ராணி மற்றும் இந்திரா குமாரி
ஆசிரியர் : சாண்டில்யன்
வகை :வரலாற்று நாவல்கள்
பதிப்பகம் : வானதி
2. காஞ்சி கதிரவன்
ஆசிரியர் : கோவி.மணிசேகரன்
வகை : வரலாற்று நாவல்
பதிப்பகம்: பூம்புகார்
3. அணையா பெரு விளக்கு சே குவேரா
ஆசிரியர் : ஆதனூர் சோழன்
வகை: சே குவேர வரலாறு
பதிப்பகம் : நக்கீரன்
4. இன்னும் பிறக்காத தலைமுறைக்கு
ஆசிரியர் :தியோடார் பாஸ்கரன்
வகை : சுற்றுச்சூழியல் மற்றும் வன உயிரினங்கள் சார்ந்த கட்டுரைகள்
பதிப்பகம் : உயிர்மை
5. கணிதத்தின் கதை
ஆசிரியர்: ஆயிஷா. இரா. நடராசன்
தமிழக அரசின் பரிசு பெற்ற நூல்
வகை : கணிதம் தோன்றிய வரலாற்று பதிவு
பதிப்பகம் : பாரதி புத்தகாலயம்
6. பெரியார் கல்வி சிந்தனைகள்
வகை : கல்வி குறித்த பெரியாரின் கருத்துக்களின் தொகுப்பு
தொகுப்பு : மார்க்ஸ்
7. சேகுவேராவிம் கடிதங்கள்
வகை : சேகுவேர எழுதிய கடிதங்களின் தொகுப்பு
தொக்குப்பின் தமிழாக்கம் : உமர்
பதிப்பகம் : புலம்
8. திமிங்கல வேட்டை
ஆங்கில நாவலான இது உலகின் தலை சிறந்த பத்து நாவல்களில் ஒன்றாக கருதப்படுகிறது
ஆசிரியர் : ஹெர்மன் மெல்விஸ்
தமிழாக்கம் : மோகன ரூபன்
பதிப்பகம் : புலம்
துப்பறியும் சாம்பு 1&2
வகை : நகைச்சுவை நாவல்
ஆசிரியர் : தேவன்
பதிப்பகம் : அல்லயன்ஸ்
அவ்வளவு தான்
மேலும் சினிமா மற்றும் நுண்ணுயிரியல் தொடர்பான சில புத்தகங்கள்
வெளியிடும் நிகழ்ச்சி நடந்தது.திரு அசோக மித்திரன் ,தியோடார் பாஸ்கரன்
மற்றும் பல இளம் எழுத்தாளர்கள் கலந்து
February 23, 2014
தமிழன் உலகின் முன்னோடி -பகுதி 2
இந்த
உலகிற்கு தமிழர்கள் கற்று தந்த பல கலைகளுள் போர்க்கலையும் ஒன்று. ஈவு
இரக்கமின்றி உயிர்களை துன்புறுத்தும் கொலைக்களம் எப்படி கலையாகும் என
நீங்கள் நினைக்கலாம். அதைப்பற்றி விளக்குவதே இப்பதிவு
தமிழர்கள் தங்கள் வாழ்க்கை முறையினை அகம் புறம் என இருண்டு பிரிவுகளாக பிரித்தனர் .இதில் வீரம் புறவாழ்க்கையில் வருகிறது. அன்றிலிருந்து இன்று வரை போருக்கு காரணமாக விளங்குபவை மண்ணாசை,பெண்ணாசை , பொன்னாசை, இதைவிட மோசமான அதிகார ஆசை இவை நான்குமே
தமிழர்களின் போர்முறை மிகவும் நேர்மையானது . எதிரி நாட்டின் மீது படையெடுக்கும் மன்னன் ,போருக்கு முன் முறையாக பறைசாற்றி எதிரிக்கு அறிவித்து ,அவன் தயாரானவுடன்தான் போரை தொடங்குவான். எதிரி அயர்ந்த நேரத்தில் தாக்கி வீழ்த்தும் பழக்கம் நம் மக்களுக்கு கிடையாது. போர் என்பது இரு படைவீரர்களுக்கும் இடையில் தான் நடக்கும். அப்பாவி மக்களுக்கு தொந்தரவு தர கூடாதென போருக்கென்றே தனியாக பாலை நிலங்களை உருவாக்கி வைத்திருந்தனர் . இன்று போர் என்றாலே அப்பாவி மக்கள் மீது மனித உரிமை மீறல்களை நடத்துவது என சில அ"சிங்க" குணம் கொண்ட வீணர்கள் நினைக்கிறார்கள்.காலையில் ஆரம்பிக்கும் போர் மாலையில் முடித்துகொள்ளப்படும்.
தான் கைப்பற்றிய நாட்டை,நாட்டு மக்களை வெற்றி களிப்பில் சூறையாடி மகிழும் பண்பாட்டை கொண்ட அயலார்க்கு அவர்களை தம் குடிமக்களாக கொள்ளும் நம் பழக்கம் சற்று வியப்புதானே
நால்வகை படைகளை தமிழ் மன்னர்கள் கொண்டிருந்தார்கள் என் வரலாறு விளம்புகிறது.தேர்ப்படை ,குதிரைப்படை,யானைப்படை,காலாட்படை இவையே.
நம் போர்கள் நிகழும் முறையை இலக்கியங்கள் கூறுகின்றன.அவற்றை பார்ப்போம்
முதலில் எதிரி நாட்டின் மீது போர் தொடுக்க விரும்பும் மன்னன் தன் படையை ஏவி எதிரி நாட்டு பசுக்களை கவர்ந்து வர வேண்டும் .அதற்க்கு கரந்தை என்று பெயர் . அந்த பசுக்களை மீட்க அவற்றின் உரியவர் வருவார் அது வெட்சி எனப்படும்
போரை தொடங்கும் மன்னன் பகை நாட்டை எதிர்த்து நின்று தாக்குதலை வஞ்சி என்றும் பகைவர் கோட்டையை முற்றுகை இடுவதும் முற்றுகை இடப்பட்ட மதிலை காத்தலும் உழிஞை என்றும் அழைக்கப்படும் .இரு மன்னர்கள் களத்தில் இறங்கி போர் புரிவது தும்பை என்றும் அதில் வெற்றி பெறுவது வாகை எனப்படும்
கடற்போரில் தமிழர்கள் சிறந்து விளங்கியதையும் ,அவர்கள் கடாரம் மாநக்காவரம் .ஸ்ரீ விஜயம் போன்ற பகுதிகளை ஆட்சி செய்ததையும் வரலாறு நமக்கு சொல்கிறது. கடற்போர்களில் பயன்படுத்தப்படும் நாவாய்கள் (போர்கப்பல்) அமைத்தலில் கொண்டிருந்த பொறியியல் நுட்பம் அலாதியானது
போரில் விழுப்புண் பட்டு இறத்தலை பெருமையாகவும் புறமுதுகு காட்டி ஓடி தப்பித்தலை இழிவானதாகவும் கொண்டிருந்தனர் .
பொதுவாக ஆயுதங்களாக வில் ,வேல் ,வாள் போன்றவையே இருந்தது . இதில் அருகில் இருந்து போர் புரிய வாளும் தூரத்தே இருந்து போர் செய்ய வில் மற்றும் வேல் பயன்படுத்தப்பட்டன. இது தவிர கழல்,கண்ணி,தார் ,அடார்,அரம்,அரிவாள் ,ஆயுதக்காப்பு ,கணிச்சிப்படை ,கலப்பை ,கழிப்பிணி ,காழெக்கம்,கிளிகடிகருவி ,குந்தாலி,குறடு ,கேடகம் ,கோடாலி ,சேறுகுத்தி,நவியம் மற்றும் வளரி போன்ற ஆயுதங்களையும், பயன்படுத்தினர் .
போர்கருவிகள் ஊரு விளைவிக்கா வகையில் புலி தோலால் செய்யப்பட்ட உறைகளையும் கேடயங்களையும் பயன்படுத்தினர்
போரில் உயிர்நீத்த வீரர்களின் நினைவாக நினைவிடங்களையும் படைவீடுகளையும் அமைத்து அவர்களை பெருமைப்படுத்தினார்கள்.
ஆயுதம் இன்றி உடல் பலத்தால் மட்டும் நடக்கும் மல்யுத்தம் ,விற்போர்,வளரி வீசுதல் மற்றும் சிலம்பம் போன்றவை வீர விளையாட்டுகளாக இருந்திருக்கின்றன.
நம்முடைய மரபில் இருந்த பெரிய பிரச்னை என்னவெனில் மக்களை கடவுளாக உயர்த்தி கூறுவதுதான். அதாவது மனிதர்களாக அவர்கள் செய்த வீரபிரதாபங்களை ,செயற்கரிய செயல்களை உயர்த்தி கூறுவதாக எண்ணி கடவுளரோடு ஒப்பிட்டு கூறுவதுதான். இதன் மூலம் வீர மரபுகள் புராதான மரபுகளாகி நம்ம முடியாத அளவிற்கு பொய் விடுகிறது
உதாரணமாக சிபி, முசுகுந்தன்,காந்தன் ,செம்பியன் மற்றும் மனு நீதி சோழன் போன்றோரின் வீர வரலாற்றை நம் இந்த புராதான மரபு கெடுத்து விட்டது (சிபி - புறாவை காக்க பருந்திடம் தன் தசையை கொடுத்தவன் ,முசுகுந்தன்-அரக்கர்கள் பலரை வென்று இந்திரனை காதவன் ,காந்தன் - குடகு மலையை பிளந்து காவிரி ஆற்றை வரவிட்டவன் ,செம்பியன் - அரக்கர்களின் பறக்கும் கோட்டையை அழித்தவன் ,மனுநீதிச்சோழன் - உங்களுக்கே தெரியும் )
அடுத்த பதிவில் சந்திப்போம்
பி.கு :
ஒரு முறை மாமல்லபுரத்துக்கு சுற்றுலா சென்ற போது ஒரு வேற்று மாநிலத்து நண்பர் மயிலுடன் நிற்கும் ஒரு மனிதரின் சிலையை காட்டி அவர் யார் என ஒரு தோழியிடம் வினவ ,உடனே தோழி அது முருகன் என பதிலுரைத்தார். மயிலோடு யாரை பார்த்தாலும் நம் மக்களுக்கு முருகர் நியாபகமே வருகிறது. உடனே குறுக்கிட்ட நான் அவர் பேகன் எனவும் அவர் மயிலுக்கு போர்வை தந்த வரலாற்றை சுருக்கமாக சொன்னேன் உடனே அந்த நண்பர் "அவர் தான் முட்டாள்தனமாக செய்திருக்கிறார் என்றால் அதை பெருமையாய் நினைத்து போற்றுகிறீர்களே ." என கேட்க உடனே நான் "அதை அவ்வாறு எடுத்துக்கொள்ள கூடாது .மக்களுக்கு ஒருவர் உதவி புரிவது இயற்கைதான் .ஆனால் மாக்களுக்கும் உதவி புரிந்த நல்லோர்கள் வாழ்ந்த பூமி எங்கள் பூமி " என கூறினேன் .என்ன நான் சொன்னது சரிதானே ????
மூலங்கள் :
>தென்னாட்டு போர்களங்கள் -கா.அப்பாதுரையார்
> பத்தாம் வகுப்பு (2006-2010) தமிழ் துணைப்பாட நூல்
>http://www.santhan.com/index...
>http://ta.wikipedia.org/விக்கி
>http://www.thinnai.com/index...
தமிழர்கள் தங்கள் வாழ்க்கை முறையினை அகம் புறம் என இருண்டு பிரிவுகளாக பிரித்தனர் .இதில் வீரம் புறவாழ்க்கையில் வருகிறது. அன்றிலிருந்து இன்று வரை போருக்கு காரணமாக விளங்குபவை மண்ணாசை,பெண்ணாசை , பொன்னாசை, இதைவிட மோசமான அதிகார ஆசை இவை நான்குமே
தமிழர்களின் போர்முறை மிகவும் நேர்மையானது . எதிரி நாட்டின் மீது படையெடுக்கும் மன்னன் ,போருக்கு முன் முறையாக பறைசாற்றி எதிரிக்கு அறிவித்து ,அவன் தயாரானவுடன்தான் போரை தொடங்குவான். எதிரி அயர்ந்த நேரத்தில் தாக்கி வீழ்த்தும் பழக்கம் நம் மக்களுக்கு கிடையாது. போர் என்பது இரு படைவீரர்களுக்கும் இடையில் தான் நடக்கும். அப்பாவி மக்களுக்கு தொந்தரவு தர கூடாதென போருக்கென்றே தனியாக பாலை நிலங்களை உருவாக்கி வைத்திருந்தனர் . இன்று போர் என்றாலே அப்பாவி மக்கள் மீது மனித உரிமை மீறல்களை நடத்துவது என சில அ"சிங்க" குணம் கொண்ட வீணர்கள் நினைக்கிறார்கள்.காலையில் ஆரம்பிக்கும் போர் மாலையில் முடித்துகொள்ளப்படும்.
தான் கைப்பற்றிய நாட்டை,நாட்டு மக்களை வெற்றி களிப்பில் சூறையாடி மகிழும் பண்பாட்டை கொண்ட அயலார்க்கு அவர்களை தம் குடிமக்களாக கொள்ளும் நம் பழக்கம் சற்று வியப்புதானே
நால்வகை படைகளை தமிழ் மன்னர்கள் கொண்டிருந்தார்கள் என் வரலாறு விளம்புகிறது.தேர்ப்படை ,குதிரைப்படை,யானைப்படை,காலாட்படை இவையே.
நம் போர்கள் நிகழும் முறையை இலக்கியங்கள் கூறுகின்றன.அவற்றை பார்ப்போம்
முதலில் எதிரி நாட்டின் மீது போர் தொடுக்க விரும்பும் மன்னன் தன் படையை ஏவி எதிரி நாட்டு பசுக்களை கவர்ந்து வர வேண்டும் .அதற்க்கு கரந்தை என்று பெயர் . அந்த பசுக்களை மீட்க அவற்றின் உரியவர் வருவார் அது வெட்சி எனப்படும்
போரை தொடங்கும் மன்னன் பகை நாட்டை எதிர்த்து நின்று தாக்குதலை வஞ்சி என்றும் பகைவர் கோட்டையை முற்றுகை இடுவதும் முற்றுகை இடப்பட்ட மதிலை காத்தலும் உழிஞை என்றும் அழைக்கப்படும் .இரு மன்னர்கள் களத்தில் இறங்கி போர் புரிவது தும்பை என்றும் அதில் வெற்றி பெறுவது வாகை எனப்படும்
கடற்போரில் தமிழர்கள் சிறந்து விளங்கியதையும் ,அவர்கள் கடாரம் மாநக்காவரம் .ஸ்ரீ விஜயம் போன்ற பகுதிகளை ஆட்சி செய்ததையும் வரலாறு நமக்கு சொல்கிறது. கடற்போர்களில் பயன்படுத்தப்படும் நாவாய்கள் (போர்கப்பல்) அமைத்தலில் கொண்டிருந்த பொறியியல் நுட்பம் அலாதியானது
போரில் விழுப்புண் பட்டு இறத்தலை பெருமையாகவும் புறமுதுகு காட்டி ஓடி தப்பித்தலை இழிவானதாகவும் கொண்டிருந்தனர் .
பொதுவாக ஆயுதங்களாக வில் ,வேல் ,வாள் போன்றவையே இருந்தது . இதில் அருகில் இருந்து போர் புரிய வாளும் தூரத்தே இருந்து போர் செய்ய வில் மற்றும் வேல் பயன்படுத்தப்பட்டன. இது தவிர கழல்,கண்ணி,தார் ,அடார்,அரம்,அரிவாள் ,ஆயுதக்காப்பு ,கணிச்சிப்படை ,கலப்பை ,கழிப்பிணி ,காழெக்கம்,கிளிகடிகருவி ,குந்தாலி,குறடு ,கேடகம் ,கோடாலி ,சேறுகுத்தி,நவியம் மற்றும் வளரி போன்ற ஆயுதங்களையும், பயன்படுத்தினர் .
போர்கருவிகள் ஊரு விளைவிக்கா வகையில் புலி தோலால் செய்யப்பட்ட உறைகளையும் கேடயங்களையும் பயன்படுத்தினர்
போரில் உயிர்நீத்த வீரர்களின் நினைவாக நினைவிடங்களையும் படைவீடுகளையும் அமைத்து அவர்களை பெருமைப்படுத்தினார்கள்.
ஆயுதம் இன்றி உடல் பலத்தால் மட்டும் நடக்கும் மல்யுத்தம் ,விற்போர்,வளரி வீசுதல் மற்றும் சிலம்பம் போன்றவை வீர விளையாட்டுகளாக இருந்திருக்கின்றன.
நம்முடைய மரபில் இருந்த பெரிய பிரச்னை என்னவெனில் மக்களை கடவுளாக உயர்த்தி கூறுவதுதான். அதாவது மனிதர்களாக அவர்கள் செய்த வீரபிரதாபங்களை ,செயற்கரிய செயல்களை உயர்த்தி கூறுவதாக எண்ணி கடவுளரோடு ஒப்பிட்டு கூறுவதுதான். இதன் மூலம் வீர மரபுகள் புராதான மரபுகளாகி நம்ம முடியாத அளவிற்கு பொய் விடுகிறது
உதாரணமாக சிபி, முசுகுந்தன்,காந்தன் ,செம்பியன் மற்றும் மனு நீதி சோழன் போன்றோரின் வீர வரலாற்றை நம் இந்த புராதான மரபு கெடுத்து விட்டது (சிபி - புறாவை காக்க பருந்திடம் தன் தசையை கொடுத்தவன் ,முசுகுந்தன்-அரக்கர்கள் பலரை வென்று இந்திரனை காதவன் ,காந்தன் - குடகு மலையை பிளந்து காவிரி ஆற்றை வரவிட்டவன் ,செம்பியன் - அரக்கர்களின் பறக்கும் கோட்டையை அழித்தவன் ,மனுநீதிச்சோழன் - உங்களுக்கே தெரியும் )
அடுத்த பதிவில் சந்திப்போம்
பி.கு :
ஒரு முறை மாமல்லபுரத்துக்கு சுற்றுலா சென்ற போது ஒரு வேற்று மாநிலத்து நண்பர் மயிலுடன் நிற்கும் ஒரு மனிதரின் சிலையை காட்டி அவர் யார் என ஒரு தோழியிடம் வினவ ,உடனே தோழி அது முருகன் என பதிலுரைத்தார். மயிலோடு யாரை பார்த்தாலும் நம் மக்களுக்கு முருகர் நியாபகமே வருகிறது. உடனே குறுக்கிட்ட நான் அவர் பேகன் எனவும் அவர் மயிலுக்கு போர்வை தந்த வரலாற்றை சுருக்கமாக சொன்னேன் உடனே அந்த நண்பர் "அவர் தான் முட்டாள்தனமாக செய்திருக்கிறார் என்றால் அதை பெருமையாய் நினைத்து போற்றுகிறீர்களே ." என கேட்க உடனே நான் "அதை அவ்வாறு எடுத்துக்கொள்ள கூடாது .மக்களுக்கு ஒருவர் உதவி புரிவது இயற்கைதான் .ஆனால் மாக்களுக்கும் உதவி புரிந்த நல்லோர்கள் வாழ்ந்த பூமி எங்கள் பூமி " என கூறினேன் .என்ன நான் சொன்னது சரிதானே ????
மூலங்கள் :
>தென்னாட்டு போர்களங்கள் -கா.அப்பாதுரையார்
> பத்தாம் வகுப்பு (2006-2010) தமிழ் துணைப்பாட நூல்
>http://www.santhan.com/index...
>http://ta.wikipedia.org/விக்கி
>http://www.thinnai.com/index...
Subscribe to:
Posts (Atom)